De Eriobotrya japonica of japanse wolmispel is lid van de Rosacea (rozenfamilie) en wordt in België e Nederland bijna altijd als kuipplant gehouden. Het is een groenblijvende fruitboom afkomstig uit Azië, maar vaak terug te vinden in het Middellanse zeegebied onder de naam Loquat. De plant heeft langwerpige, gezaagde, leerachtige en sterk generfde bladeren, groengrijs gekleurd en mooie behaarde takken. Op een leeftijd van ca 10 jaar begint de wolmispel te bloeien en vruchten te dragen. Het is een herfstbloeier en in november of januari verschijnen dan witgele, geparfumeerde bloemen , die in een vorstvrij milieu in maart , april tot smaakvolle en vlezige oranjegele vruchten zullen leiden.

 

Hoogte : in kuip tussen 1,5 en 3,5 m, in zijn natuurlijk biotoop : 6-8 m

Breedte: als kuipplant tussen 1,5 en 3 m , in zijn natuurlijk biotoop : 4-8 m

 

Bloeiperiode :herfst-en winterbloeier , meestal in de maand november en januari

Bloemkleur :geelwitte , geurende, meidoornachtige bloempjes van ca 2cm diameter

Bladeren :decoratieve grote grijsgroene bladeren, glanzend, sterk generfd, gezaagd, viltig bruin aan de onderzijde

 

Standplaats :volle zon, gefilterd zonlicht, beschutte standplaats, in België en Nederland best als kuipplant te behandelen en in de winter onder glas overwinteren, zeker omdat de bloei en vruchtvorming dan plaats vinden.

 

Grondsoort : : alle, voorkeur voor leemhoudende potgrond, vruchtbare grond, tijdens groeiseizoen regelmatig bemesten , in serre grond regelmatig , matig water geven , ook in winter, niet volledig laten uitdrogen.

Winterhardheid : matig winterhard, kan enkele graden vorst aan – USDA zone 8-10 , best als kuipplant onder glas overwinteren. Oude en goed gevestigde bomen kunnen voor korte tijd -8°C tot -11°C aan, maar de bloesemknoppen zijn zeer gevoelig, vanaf een 6 tot 7 °C boven nul, beginnen ze de geest te geven, rijpe openstaande bloemen kunnen een lichte vorst verdragen : -2°C tot -3°C . Dus om vruchten te krijgen is een koele kas(vorstvrije serre) een minimum vereiste.

 

Snoeien : niet veel snoei nodig, ziek en dood hout verwijderen , indien gesnoeid moet worden , dit na de oogst doen

Ziektes : Bacillus amylovorus (perenvuur) is de grootste vijand van de japanse wolmispel, maar ook Phytophtora (aardappelplaag) kan kroonrot teweeg brengen, in te natte condities kunnen ook nog andere schimmelziekten ( bladvlekkenziekte) toeslaan.

 

 

Extra : gezaaide exemplaren worden vooral als onderstam of voor decoratief gebruik toegepast, ze dragen immers pas na 10 jaar, terwijl op kweepeer of Pyracantha geënte exemplaren reeds na 5 jaar vruchten opleveren en ook compacter groeien.

Controleer bij aankoop van een Eriobotrya of u wel over een autofertiele, zelfbestuivende soort beschikt, diverse cultivars hebben een extra bestuiver nodig en niet alle bestuivers verhogen met kruisbestuiving de productiviteit...

Variëteiten : net als bij ons de appel- en perenbomen in tal van variëteiten bestaan en er nog steeds interessante nieuwe soorten veredeld worden is dit met de japanse wolmispel of loquat evenzeer zo. Er zouden onder tussen reeds bijna 1000 cultuurvariëteiten van bestaan . Het is dan ook niet mogelijk deze allen te beschrijven.

Meer info over de bestaande Loquat soorten vindt u op deze link

	ERIOBOTRYA JAPONICA (syn. Eriobotrya deflexa, Loquat) - Japanse wolmispel - Version française : Néflier du Japon

Wie niet over een op zijn minst koele (vorstvrije) serre beschikt zal zijn Eriobotrya nooit vruchten zien dragen- foto halfstam - locatie: Greenhouse nurseries

In subtropische gebieden in Japan, China, Libanon, Israel, Brazilië, dragen de vroege soorten Eriobotrya soms reeds vanaf januari vruchten, bij ons in serre, zal dit eerder maart -april wezen

De vruchtperiode van de japanse wolmispel zal in de serre vaak van maart tot mei lopen , daarvoor dient deze wel matig verwarmd te zijn, zeker de bloesemknoppen in november zijn zeer gevoelig voor lage temperaturen, gaat het kwik beneden 7°C dan vallen de bloesemknoppen af.

Wie tevreden is met een Eriobotrya als decoratieve exotische plant kan hem met wat geluk ook in een koude kas overwinteren, oudere exemplaren kunnen wel tot -8°C of -11C voor korte tijd verdragen.